-
19.05.2009
Już pierwsze wyniki turnieju the Players udowadniają, że aby osiągnąć sukces na polu golfowym TPC Sawgrass, wcale nie trzeba używać driver’a. To jeszcze gra, czy już zabawa?
Zasada, jaka przyświecała w ciągu tygodnia zawodnikom turnieju the Players, była prosta: piłka ma być na fairwayu. I nic nie szkodzi, jeśli oznacza to zastój w grze. Zgodnie z powszechnie obowiązującą zasadą, nawet, gdy jesteś dobrze przygotowany, to jeżeli twoja piłka nie znajduje się na fairwayu, nie będziesz w stanie wybić jej na greeny na polu golfowym zaprojektowanym przez Pete’a Dye (na terenie TPC Sawgrass).
Zastój nie jest oczywiście tym, co Dye chciał osiągnąć, projektując pole golfowe. Według Dye'a, dobre pole to takie, które stanowi wyzwanie dla zawodników używających najdłuższego kija, czyli driver'a.
“Kiedy zawodnik zbliża się do roughu, driver dosłownie wypada mu z rąk. Zawsze uważałem, że bez względu na numer handicapu, driver jest najzabawniejszym kijem”, powiedział Dye kilka lat temu w wywiadzie. „Myślę, że zawodowi gracze posługujący się driverami, zawsze popadają w kłopoty”.
Dye mógł mieć rację – jak udowodniły przykre wiadomości z pierwszej rundy na polu Ponte Verda Beach, popularnie zwanym „torturą”, pole golfowe nie wymagające częstego użycia driver’a nie stanowi żadnego wyzwania; gra bez driver’a to raczej zabawa. A podczas rozgrywek na „złagodzonym” stadionie golfowym gracze nie mieli żadnych trudności.
Problem może być oczywiście jeszcze większy. Prawda jest taka, że stadion golfowy nie wymaga już użycia driver’a. Sztandarowe rozgrywki PGA Tour odbywają się w miejscach, gdzie zawodnicy oddający co najmniej przeciętnej długości uderzenia, mogą rozegrać wiele (jeśli nie większość) dołków bez kija, który według Dye’a stanowi tak duży kłopot. Nawet po przedłużeniu (do 7,215 jardów) i renowacji pola w 2007 roku, strzały do bardzo wielu dołków wciąż są oddawane woodami lub długimi ironami. Przyjrzyjmy się statystykom z jednego dnia.
Z 14 dołków, do których należało oddać długie lub średnie uderzenia, 6 pokazało, iż znaczna ilość graczy oddała strzał woodem lub ironem, a nie kijem o dużej główce.
Dla tych, którzy nie wiedzą, o co tu chodzi, wyjaśnijmy pewne fakty: Statystyka, inaczej zwana “średnią odległością uderzenia” jest wyliczana na dwóch dołkach, na których większość graczy powinna posługiwać się driverem. W czwartek, podczas the Players, średnia odległość uderzenia wynosiła 285 jardów (256 metrów), jednak średnia na 12 z 14 dołków, wymagających długich lub średnich uderzeń (dołek 10 par 4, oraz dołek 4 par 5), była poniżej tej długości.
Zdezorientowani? Pomyślcie o tym w ten sposób: można przypuszczać, że znaczny procent tee shotów na dołkach par 4 i niektórych dołkach par 5 na TPC Sawgrass nie było wykonanych driverem. Faktycznie, połowa tee shotów na dołkach par 4 miało średnią odległość o 5-18 jardów niższą od średniej na dołkach wymagających długich lub średnich uderzeń w tym sezonie. Można było posługiwać się 3-woodami. Nawet drugi dołek par 5 miał średnią 275 jardów dla tee shotów, czyli niższą niż średnia w każdym z turniejów kończących rok w tym stuleciu.
Co to wszystko oznacza?
“Jest wiele dołków, na których można sobie zaszkodzić”, mówi Johnson Wagner, jeden z grupy graczy, którzy zakończyli dzień z wynikiem -3. Wagner twierdzi, iż korzystał z driver’a tylko na ośmiu z czternastu dołków. “Jeśli chcesz grać agresywnie, możesz używać driver’a cały dzień, ale musisz wtedy bardziej kontrolować piłkę. Taka niebezpieczna siła potrafi zniweczyć cały trud.”
3-wood nie jest oczywiście niebezpieczną siłą. Prawdopodobnie nie jest. Nowoczesne technologie wykorzystywane do produkcji kijów golfowych mogą przeczyć stwierdzeniu Wagnera. Praktycznie nie ma wątpliwości co do tego, że drivery używane przez zawodników dziś, są bezpieczniejsze niż 3-woody - dzięki wysokiemu momentowi bezwładności są bardziej stabilne przy niecentralnych uderzeniach piłki i można nimi wykonać uderzenie przy mniejszym obrocie niż w wypadku 3-woodów. Oznacza to, że one są także mniej zakrzywione od typowych 3-woodów.
Jednak przewaga 3-woodów nad driverami polega na tym, iż 3-woody są krótsze. W przypadku wielu dołków na TPC Sawgrass większa długość kija może przysporzyć zawodnikowi sporo problemów. Idealnym przykładem jest gra Tigera Woodsa na dołku 16, par 5, 523 jardy: “Uderzyłem 3-woodem w rogu, a następnie 7-ironem na odległość około 0,9 metra i udało mi się". Nawet opis pola golfowego na stronie internetowej PGATour.com sugeruje, że w przypadku połowy z czternastu dołków, do których należy oddać średni lub długi strzał, zawodnicy często posługują się 3-woodami.
Nr 1: „najczęściej 3-wood”.
Nr 2: „przy mocnej i szybkiej grze, zwykle jest to 3-wood, którym wykonuje się draw”.
Nr 6: „do wybicia piłki wystarczy długi iron”.
Nr 10: “musisz wybić piłkę z tee na odległość około 280 jardów. Czasami nie będziesz potrzebować do tego drivera.”
Nr 12: „widziałem tu już wszystko, od 2-irona do drivera.”
Nr 15: „dla dobrych zawodników przyda się 3-wood”.
Nr 16: „3-wood czy driver?”
Przy 18 dołku zazwyczaj też używa się 3-woodów, podczas walki o tytuł mistrzowski.
Co więc oznacza ten niedobór driverów w naszej ocenie zwycięstwa w PGA Tour? Stwierdzenie, iż pole golfowe jest nie lada wyzwaniem dla mistrzów nie przychodzi łatwo, jeśli 78 zawodników zdobywa wynik par lub lepszy i kiedy prowadzi się po pierwszej rundzie z wynikiem -7.
Być może nie jest to fair. Nikt nie skarżył się na poziom w Hoylake, kiedy Woods wygrał British Open, używając driver'a tylko raz w ciągu całego tygodnia. Taka strategia nie jest jednak mile widziana przez słynnego architekta, którego firmowe pole znalazło się w tym tygodniu w centrum zainteresowania. Dye powiedział w wywiadzie dla Golf Digest w 2002 roku: „Chciałbym, żeby Tiger Woods został zmuszony do używania drivera 14 razy w trakcie jednej rundy. Odległość, na jaką wybija piłkę 2-ironem jest imponująca, ale przy użyciu tego kija ryzyko złego strzału zmniejsza się o połowę. To psuje całą atmosferę."
Stadion golfowy na TCP Sawgrass nie wymaga już użycia kłopotliwego driver'a przez cały dzień, ale być może jest to raczej negatywna zmiana. Pete Dye, mówiąc, że driver jest źródłem problemów, a jednocześnie sprawdzianem dla najlepszych graczy na świecie, mógł mieć tak naprawdę na myśli sprawdzian dla ich inteligencji.
Mike Stachura
tłum. Katarzyna Struska
Author Profile:
Ewelina Murzicz This author has published 655 articles so far. More info about the author is coming soon.
