Bogaci się bogacą

 

$ $ $

PGA Tour wpompowała ponad 30 mln dolarów do gry poprzez FedEx Cup oraz przenosząc Tour Championship na wrzesień -  dzięki czemu największe nazwiska mogą liczyć na jesienny napływ gotówki za udział w turniejeach w Japonii, Malezji, Korei czy Chinach.

"Jestem niezmiernie wdzięczny firmie Barclays za to, że umozliwiła mi udział w turnieju Barclays Singapore Open" powiedział Phil Mickelson, sprytnie wymieniając dwa razy w jednym zdaniu nazwę sponsora, nie próbując nawet ukryć odniesienia do 7-cyfrowej sumy za udział w turnieju, jaką otrzymał za nieczęstą dla niego podróż do Azji.

"Jak mogę to wyrazić?" pytająco dodaje Ernie Els "Pod koniec sezonu można wyciągać taczkę." Jak ujął to kiedyś jeden z wielokrotnych zwycięzców majorów: "Najlepszym miejscem, jakie można zająć w zagranicznym turnieju jest drugie. Dostajesz czek na pokaźną sumę, co sprawia, że twoja premia za udział jest uzasadniona i nie musisz tam jechać za rok, żeby bronić tytułu."

$ $ $

Rzecz bez precedensu - aż siedmioro zawodników w jednym roku - cztery kobiety i trzech mężczyzn - doznało lukratywnej radości wygrania po raz pierwszy turnieju major. Jeśli chodzi o mężczyzn, zwycięstwo takie podbija bonusy za występ oraz winduje stawki za udział, co może oznaczać kilka milionów dolarów od ręki i znacznie więcej w momencie podpisania nowych umów indosowych.

$ $ $

Korzyść finansowa, jaką jest umowa indosowa, jest mniejsza w przypadku kobiet, jednak i tu mamy do czynienia z setkami tysięcy dolarów od razu po zwycięstwie i znacznie większych sumach już później. Wygrywający po raz pierwszy turniej major golfista "podwoi swoje zarobki, a potem, zależnie od okoliczności, może je zwiększyć nawet dziesięć razy" - jak mówi Guy Kinnings z firmy IMG, której londyńska filia zajmuje się mistrzem British Open Padraigiem Harringtonem. "Ogólny wpływ zwycięstwa w majorze zapewnia dostęp do terytoriów, o których wcześniej nawet się nie myślało oraz zaproszenia na turnieje pod koniec sezonu."

$ $ $

Tiger przekroczył granicę 100 milionów dolarów za zwycięstwa w karierze oraz znalazł sie na szczycie z sumą 750 milionów $ ogólnych zarobków. Pozostaje on nie tylko dominatorem w grze oraz największą dojną krową wszystkich sportów, ale to właśnie dzięki niemu jego koledzy po fachu doświadczają obecnie prosperity. Dobrze jest być królem golfa, ale nie jest też źle byc księciem czy księżniczką. Zaledwie 20 lat temu Curtis Strange został pierwszym golfistą, który zarobił milion dolarów w trakcie sezonu. W roku 2007 158 zawodnikom udało się tego dokonać: 99 w PGA Tour, 15 w Champions Tour, 7 w LPGA Tour i 37 z wybranych tour-ów. W 1996 roku, kiedy Woods przeszedł na profesjonalizm, 9 zawdoników z cyklu PGA Tour zdobyło milion dolarów w nagrodach; Tom Lehman był liderem z 1.8 miliona $, podczas gdy nr 125 na liście miał zaledwie 170 tys.

Rany, jak ten Tiger wszystko zmienił... W tym roku Woods wygrał prawie 23 miliony $, w tym tour, zagraniczne wygrane oraz 10 mln $ bonusa FedEx Cup. Numer 125 zarobił na wygranych 785 tysięcy $. Pieniądze Tigera, które zaczęły płynąć wraz z wynegocjowanym w maju 1997 kontraktem touru z telewizją - miesiąc po 12-uderzeniowym wybryku Woodsa w Mastersie, który miał rekordową oglądalność (14,1) - na dobre zadomowiły sie tam w roku 1999, kiedy zanotowano wzrost zarobków lidera o 510% w stosunku do 1996 roku oraz wzrost funduszy dla numeru 125 o 368%. A to wszystko bez premii za FedEx Cup.

Również kobiecy golf znacznie się wzbogacił. W 1988 roku liderka pod względem zarobków w LPGA Tour zarobiła nieco ponad 350 tys. $. Tegoroczna nr 1 Lorena Ochoa znalazła się na szczycie z sumą 4,364,994 dolarów. Nagrody pieniężne wzrosły z 26 mln w 1996 roku do ponad 54 mln $ w roku 2007.

W ciągu pięciu lat "50" Golf Digest, pozycja 50. to wzrost z 2,733,950 $ do 4,249,676 $. Woods zarobił 99,8 mln dolarów na polu golfowym i zakończył sezon z sumą ponad 122 mln - przekraczając po raz pierwszy barierę 100 mln. Jego zarobki oraz -- w kwocie całkowitej 769,440,709 $ sprawiają, że jest na najlepszej drodze do zostania pierwszym miliarderem wśród sportowców (patrz - tabela).

W baseballowej Major League, gdzie przeciętna płaca w roku 2006 wyniosła blisko 2,7 mln $, szanse na dodatkowy zarobek są bez porównania mniejsze niż w przypadku golfa. Jedynie gracze z półki Dereka Jetera podpisują państwowe umowy indosowe, a pula nagród w roku 2007 wynosiła 308,263 dolarów - było to mniej więcej tyle, ile zarobił Jim Furyk zdobywając 11. miejsce w FedEx Cup. Poza tym bejsboliści nie zarabiają na projektowaniu boisk, tak jak golfiści na tworzeniu pól golfowych. Boom na nowe pola w Azji był i jest wyjątkowo opłacalny dla zawodników.

Poza tym panowie w PGA Tour mają najlepsze spośród wszystkich sportowców plany emerytalne. Plan odroczonego dochodu - trójstopniowy system, w którym premie wypłacane są m. in. za pozycję na liście zarobków i Top-70 zawodników w każdym z trzech segmentów - już wniósł do gry ok. 28,5 mln $ w każdym z ostatnich czterech lat, ze średnia 200 tys. $ dla każdego uprawnionego zawodnika na rok, zgodnie z roczym sprawozdaniem touru.

Gdyby 25-letni zawodnik otrzymywał 200 tysięcy dolarów na rok przez 15 lat i przeszedł na emeryturę w wieku 52 lat - kiedy to zawodnicy PGA Tour mogą korzystać z omówionego planu na mocy specjalnego zwolnienia z podatku uchwałą Kongresu - zgromadziłby 9,367 tys. dolarów, gdyby roczna rata wynosiła 6%, zgodnie ze słowami Josepha J. Choiskiego z JC Tax & Financial Services. Z oprocentowaniem 12% suma ta byłaby ponad 29 mln $, mówi Choinski.

Kilka słów wyjaśnienia tych "52 lat": w październiku 2004 uchwalono ustawę podatkową, która przewiduje zwolnienie z ograniczeń kiedy odroczony dochód może zostać naruszony bez kary grzywny zgodnie z planem "ustalonym i utrzymywanym przez organizację powstałą 2 lipca 1974 roku." Proszę zgadnąć, który tour został zarejestrowany w tym właśnie dniu? Zawodnik touru, który nie bierze w nim czynnego udziału przez dwa lata, wpada automatycznie do koszyka odroczonego dochodu w wieku 52 lat, zamiast 59 lat 6 miesięcy, jak my wszyscy.

Na liście GD50 jest 11 nowych nazwisk, jednak z tych wszystkich którzy zaliczyli spadek, tylko 3 zostało sklasyfikowanych wyżej niż miejsce 36. i wszyscy oni - Stuart Appleby, Michael Campbell oraz Jose Maria Olazabal - zarobili o milion dolarów mniej na swej grze.

Woods wygrał mistrzostwo PGA w 2007 roku, 13. major w swej zawodowej karierze, był on jednak jedynym ze zwycięzców majorów tego roku, który już wcześniej zdobył ten tytuł. Harrington, Ochoa, Zach Johnson, Angel Cabrera, Morgan Pressel, Suzann Pettersen i Cristie Kerr wygrali major w roku 2007 po raz pierwszy.

"Prawie każda umowa indosowa zawiera w sobie już premię za zwycięstwo w turnieju major, wahając się od ok. 100,000 $ do 1 miliona lub nawet więcej za pierwsze w karierze tego rodzaju zwycięstwo" mówi Rocky Hambric z Hambric Sports Management, który wśród swoich kilentów ma triumfatora British Open z 1997 roku - Justina Leonarda. "To będzie dotyczyło wszystkich umów pracowniczych i układów zbiorowych, zatem gracz zwykle będzie miał co najmniej trzy takie bounsy." Hambric mówi też, że uznany zawodnik, który wygra swój pierwszy major, przekona sie, że jego "startowe" wzrośnie z 50,000-100,000 $ do 500,000 lub więcej.

Choć mężczyźni zarobią kilka milionów za samo zwycięstwo w majorze, to jak mówi Erik Stevens, który jest managerem swej żony Kerr, "bardziej prawdopodobne będą niskie sumy sześciocyfrowe" za wygrany przez nia turniej U.S. Women's Open. Jak mówi on, "startowe" Kerry wzrosło po tym z 30,000 $ do 50,000$.

"Teraz organizatorzy mogą mówić, że mają na liście mistrzynię U.S. Open" mówi Stevens. "To tak jakby z Eltona Johna stać się sir Eltonem Johnem."

tłum. Karolina Ociepa